burnout

Burnout e estratexias para afrontalo

Últimamente espertamos preguntándos se “estar queimado” está de moda entre as médicas e os médicos de familia, e xa por extensión entre outros colectivos sanitarios. Así poidese parecer, polo menos na nosa Comunidade: non faltan protestas e reivindicacións de eventuais de enfermaría, medicina e por suposto de futuras médicas. As manifestacións de protesta sucédense e as medidas ( aquí e aquí) aportadas polos nosos dirixentes non semellan suficientes. E dende logo non semella un problema local.

Pese a que a percepción global é de que un número cada vez maior de profesionais se declaran “queimados”, unha recente revisión sistemática sobre o burnout entre médicos revela bastante inconsistencia entre os estudos, con un rango de prevalencia de burnout entre o 0 e o 80% debido a diferentes definicións do síndrome e á diversidade dos métodos de avaliación. O feito é que independentemente da nosa tendencia a “medicalizar” e “sindromizar” os procesos vitais, a resposta de “queimarse” fronte a un estrés laboral crónico semella bastante frecuente entre os profesionais sanitarios.

A dúbida atopámola, enton, en que facer ante esta situación

Dende o boletín de novembro de doctutor aportannos unha serie de claves para abordar o burnout dende varias perspectivas diferenciadas:

Consideramos estas perspectivas extremadamente útiles dende un plano individual e recomendamos a súa lectura a tódolos interesados en aprender e desenrolar estratexias contra o burnout. Tampouco podemos deixar de recomendar o excelente libro de Enrique Gavilán “Cuando ya no puedes más” que dende unha mirada individual aborda o seu traxecto de médico rural queimado.

Nembargantes, a perspectiva individual quédasenos curta e compre recordarmos que, segundo nos indica este estudo cualitativo do EGPRN entre os factores que máis inflúen na satisfacción laboral dos médicos de familia emerxen como importantes a capacidade para decidir onde e como queren traballar, a formación específica en Atención Primaria e as posibilidades para fortalecer a relación médico-doente. E isto só se pode conseguir dende un compromiso firme e real dos nosos xestores coa formación , a lonxitudinalidade e a capacidade decisoria da Atención Primaria.

Deja un comentario

Tu dirección de correo electrónico no será publicada. Los campos obligatorios están marcados con *

Este sitio usa Akismet para reducir el spam. Aprende cómo se procesan los datos de tus comentarios.

Emprego de cookies

Este sitio web emprega cookies para que poida disfrutar da mellor experiencia coma usuario. Se vostede continúa navegando, consinte e acepta as mencionadas cookies e a nosa política de cookies, Pinche no enlace para máis información.

ACEPTAR
Aviso de cookies